Achterin 't 'bakkie'

Gisteren hebben we lekker uit kunnen slapen, omdat we op donderdag ochtend nooit les hoeven te geven op de basisschool.
We zouden met Ruth mee gaan voor een rondleiding door Elandsdoorn. Ruth is de 'social worker' van Ndlovu en komt op voor de belangen van mensen. We mochten met haar mee op verschillende huisbezoeken.

Om half 12 hadden we bij de Chill Hub afgesproken. We kwamen het terrein op gereden er er stonden al een hoop kinderen te wachten. Zij waren vanmorgen naar school gegaan, maar werden daar weg gestuurd, omdat er toch geen les werd gegeven. Ze zijn vervolgens naar de Chill Hub gelopen en zijn daar gaan wachten op de Engelse les die eigenlijk pas om half 3 zou beginnen. We moesten nog even wachten op Ruth en besloten om weer samen met de kinderen te dansen op het plein. Ook hebben de kinderen ons een soort dans geleerd. Erg leuk!
Daarna kwam er een kind naar me toe die graag een spelletje wilde spelen. De vorige keer dat Marieke en ik bij de Chill Hub waren, waren we het spel 'kamertje huren' aan het doen en hij heeft toen zitten kijken. Dit wilde die nu graag met mij doen. Knap hoe snel hij dat had opgepikt. Daarna vond hij het ook leuk om 'kruisje-nulletje' te spelen en daarna kreeg ik een spelletje aangeleerd die zij hier blijkbaar vaak spelen. We moesten het met z'n vieren doen en er waren vier kaartjes. Je had een politie, dokter, boef en verkoper. Je moest een kaartje trekken en wanneer je de politie had moest je rader wie de verkoper was. Wanneer je het goed had, kreeg alleen de politie punten en wanneer je het fout had, kreeg de rest de punten. Super simpel, maar eigenlijk wel leuk!

Toen Ruth klaar was konden we gaan. We moesten achterin de bak van een auto gaan zitten. Hier zat wel een overkapping over. Eerst reden we naar een soort voorschoolse opvang. Al die lieve, kleine snoetjes stonden te giechelen toen wij aan kwamen lopen. Bij deze school haalden we nog drie andere social workers op die mee op huisbezoek zouden gaan.

Het eerste huis waar we naartoe gingen was echt 'shocking'. Ze moesten hier naartoe, omdat een moeder een baby'tje had die zwaar ondervoed was. Het blijkt dus dat elke keer als ze op huisbezoek komen, de moeder er nooit is en het baby'tje ook niet. Ze wilde hun hulp niet accepteren. We hebben daar gewacht en ondertussen mochten we in de huisjes binnen kijken. Aan de linker kant stond een huis van steen dat er best goed uitzag. Er was een soort woonkamertje met een kast, maar wel zonder stoelen of banken. Een aan de andere kant was er een slaapkamer met één bed. Het andere 'huisje' of zeg liever, krotje, zag er echt niet uit. Het was een krotje van golfplaten en er kwam rook uit de deur. Binnen hadden ze twee blikjes op het vuur staan waar erg veel rook vanaf komt. Naast het vuur stond een bed. Het was één grote puinzooi. Ongelooflijk hoe ze daar kunnen leven.. Slapen in de verstikkende rook.. Erg slecht voor je gezondheid en bovendien ook super gevaarlijk!
Gelukkig zijn ze een nieuw huisje aan het bouwen. In de grond waren al gleuven gegraven waar de stenen in komen te zitten. Ik denk alleen wel dat het nog even gaat duren voordat het klaar is..

Na dit huisbezoek zijn we naar een andere moeder gelopen. Ze pakte een bakje en stoelen waar we op konden zitten. Samen met een andere social worker bleef ik staan, omdat ze niet genoeg stoelen had.
Deze moeder bleek ook een kind te hebben die ondervoed is. Eigenlijk moet ze naar een of ander medical project komen voor hulp, maar ze beloofd het altijd en komt nooit. Hier werd ze op aangesproken.

Nadat we deze twee huisbezoeken hadden gehad, gingen we even terug naar de Chill Hub om even te lunchen. Alle kinderen waren weer weg, dus ik denk dat ze hebben gedacht dat het dansen van 's morgens onze les was. Eigenlijk was dit maar goed ook, want om 14.30 u mochten we weer met Ruth mee voor nog twee huisbezoeken.
Dit keer mochten we echt 'achterin 't bakkie', zoals ze dat hier zeggen.
Wanneer je hier op straat rijdt, zie je altijd dat er mensen achterin de bak van de auto zitten. Ik vond het dus super leuk om ook een keer achterin te zitten. Al dat gehobbel en schud. Weer een echte Afrikaanse ervaring rijker!

We gingen nu een andere social worker ophalen. Zij had weer andere gezonnen die ze hielp en ze had een hele doos met kleding bij zich en we gingen langs een gezin waar een meisje heel vaak van huis weg liep en ze het daar niet heel breed hebben. Ze waren dan ook ontzettend blij met de kleren die ze kregen. We mochten binnen komen en het zag er al wel wat beter uit. Ze hadden wel een tv, maar bijvoorbeeld maar 1 klein houten bankje om op te zitten. Ze zitten dus eigenlijk gewoon op de grond. Ze hadden binnen een apart keukentje en hoeven dus niet buiten te koken.

Na dit bezoek sprongen we weer achterin en gingen we naar het laatste huis. Dit was een gezin waar een kindje van 7 jaar een waterhoofd heeft. De ouders geven zichzelf hiervan de schuld, omdat het een fout van God is. Gelukkig willen ze wel alle hulp accepteren die ze aangeboden krijgen! We werden hartelijk ontvangen en mochten binnenkomen. Het jongetje lag in het midden van de woonkamer op een matrasje onder een dekentje met z'n hoofd op een kussen. Wij mochten er allemaal omheen gaan zitten. Ik vond het erg sneu om te zien. Hij had zo'n groot hoofd in vergelijking met z'n kleine lijfje. Van die dunne armpjes en spillen beentjes.. Hij kan dus ook niet staan en lopen. Hij heeft eigenlijk een rolstoel nodig waarin hij zich voort kan bewegen en waar ook zijn hoofd wordt ondersteund, omdat die te zwaar is voor z'n lijfje. Super super super zielig.. Het bleek dat hij in z'n eerste paar jaar nergens last van heeft gehad. Toen hij naar school ging, kreeg hij na 3 maanden ineens last van z'n hoofd en kon hij niet meer lopen. Sindsdien ligt hij dus daar in het midden van de woonkamer. Hij is veel naar het ziekenhuis gemoeten en heeft een drain in z'n hoofdje om het vocht af te kunnen voeren.
We hebben wat gepraat en af en toe zij hij ook wat. Natuurlijk niet in het Engels, dus alles moest vertaalt worden. Je kon zien dat hij veel last van zijn hoofd had, omdat het af en toe even duurde voordat hij antwoord gaf en naar z'n hoofd greep. Het liefst neem je zo'n kindje mee naar Nederland, zodat hij de hulp krijgt die hij verdiend..

Na dit huisbezoek zijn we terug naar de Chill Hub gehobbeld. Vervolgens gingen we bij Ruth eten met de andere Nederlandse meiden. Ruth woont door de weeks in Elandsdoorn in een soort studentenwoning en in het weekend woont ze in Pretoria. Ze ging speciaal voor ons een echte Afrikaanse maaltijd voorbereiden. Zo was er pap, kip, stew, en spinazie. Ook was er een super pittig sausje voor over de pap en was er sla, aardappelsalade en champignons met ui. Dit was echt verrukkelijk!!!

Dit weekend gaan Marieke en ik naar Pretoria om daar... KINGSDAY te vieren! Er is bij de Nederlandse ambassade een feest en een vrijmarkt waar kinderen spulletjes mogen verkopen. We mogen dan bij Ruth in Pretoria overnachten, zodat we 's avonds niet nog helemaal terug naar Groblersdal hoeven te rijden. Zondag gaan we nog even sightseeën in Pretoria.

Fijn weekend! xxx