Geen vaarwel, maar een TOT ZIENS!
Blijf op de hoogte en volg Naomi
26 Juni 2015 | Zuid-Afrika, Groblersdal
Het was deze week toch echt tijd om op de basisschool afscheid te nemen..
We hadden maandag nog nodig om bij de laatste kinderen van grade 4 de exams af te nemen. We merkten al snel dat er al heeeeeel veel kinderen niet op school waren. Dit vond ik erg jammer, want we hadden leuke activiteiten bedacht die we met de kinderen wilden doen als afscheid.
De exams zijn niet geweldig gemaakt, helaas. We hadden de toets expres al wat makkelijker gemaakt, omdat we wisten dat veel kinderen niet op het niveau van grade 4 zitten. Het probleem is echter dat er veel kinderen gewoon niet kunnen lezen. En ja, als je niet kunt lezen, dan wordt het maken van de toets ook erg lastig.. De resultaten vielen dus best tegen en dit is zo balen! Het liefst zou ik nu nog langer willen blijven om ervoor te zorgen dat de kinderen op z'n minst kunnen lezen. Jammer genoeg is hier geen tijd meer voor en was het dus echt tijd om afscheid te nemen..
Dinsdag wilden we met de kinderen hoedjes van papier gaan vouwen en versieren. Het probleem was alleen dat de kinderen óf aan het schoonmaken waren óf lekker aan het buitenspelen waren. We vonden niet dat we van de kinderen konden verwachten dat ze nu ineens weer achter hun tafeltje moesten kruipen om vervolgens wat te gaan knutselen. Daarom zijn we ballonnen gaan uitdelen, waar dikke rijen van ontstonden. Iedereen wilden een ballon, maar helaas hadden we niet voor iedereen genoeg. Vervolgens zijn we bellen gaan blazen. De kinderen vonden dit geweldig. Allen al de bellen kapot maken, was al genoeg. Wat een vrolijke gezichtjes!!
Zoals elke dag was het om half 11 pauze en Marieke en ik hebben voor de laatste keer het eten opgeschept voor de kinderen. Vergeleken met normaal waren het echt heel erg weinig kinderen, dus ze kregen lekker veel! Ik had eigenlijk wel verwacht dat er meer kinderen rond de pauze naar school zouden komen om te eten, maar dit was niet echt het geval.
Na de pauze hebben we pennen en potloden uitgedeeld. We hadden zo'n 800 pennen en 800 potloden gekocht. Elke keer als ik een kind een pen en potlood gaf, zette Marieke een stip op hun voorhoofd met vingerverf. Op deze manier konden we zien welke kinderen al hebben gehad en welke kinderen niet. Ik moet wel zeggen dat sommige kinderen erg slim waren en de verf er gewoon af gingen wassen en weer terug in de rij gingen staan haha! Gelukkig was er een lerares die ons hielp om de rij onder controle te houden en een beetje bij hield wie er wel en wie er nog niet hadden gehad. We hebben ongeveer 250 pennen en 250 potloden weg gegeven. Er waren dus erg veel kinderen niet op school..
Toen was het tijd om echt afscheid te nemen van de kinderen..
We zijn langs de klassen gelopen en hebben de kinderen die erg waren allemaal een dikke knuffel gegeven..
We hadden met de leraren afgesproken dat we woensdag nog even langs zouden komen om van hen afscheid te nemen. We zijn 's ochtends nog even naar de winkel geweest om 19 heaters te halen. JEP, heaters!
Hier is het op dit moment winter en in de lokalen is het zooooooo koud. Er zitten veel kinderen met mutsen of oorwarmers op en hebben handschoenen aan. Een enkeling is zo gelukkig dat hij of zij nog een dik vest of een jas heeft die lekker warm is. Daarnaast zitten de leraren ook allemaal met een winterjas in de klas.
Marieke en ik vonden het belangrijker dat de kinderen het warm hebben wanneer het koud is, dan dat de kinderen het frisser krijgen wanneer het super warm is..
Gelukkig pasten ze allemaal in de auto en vervolgens zijn we richting de school gereden. Eenmaal daar aangekomen, was de principal er niet.. Dit was echt een hele erge domper, want dat betekende dat we nog een keertje terug moesten komen en we de kinderen weeeeeer gedag moesten zeggen.. Daarnaast wilden we ook de heaters liever niet op de school achter laten, omdat de princiap er niet was.
Toen we weg wilden gaan, werden we geroepen door een lerares en die vroeg of we nog even naar de staffroom wilden komen. Toen we daar aankwamen, moesten we in het midden van het lokaal op een stoel gaan zitten. De deputy bedankte ons voor ons werk dat we hadden gedaan en wenste ons het allerbeste toe. Ze hebben voor ons gezongen en gebeden. Op het eind zongen ze een lied en dansten ze om ons heen. We kregen allebei een aantal super leuke cadeaus! We kregen een zelfgemaakte tas met allemaal kraaltjes. Een soort haarband (die je ook als ketting kan dragen) en armband ook van mini kraaltjes, een certificaat in een mooi fotolijstje en foto's waarbij we het eten aan het opscheppen zijn. Daarnaast kregen we ook nog drie kettingen die de kinderen hadden gemaakt. Echt super, super, SUPER leuk! Ben erg echt heel erg blij mee!!
Toen we richting de auto liepen, kreeg ik nog twee hele lieve, zelfgemaakte kaarten van twee kinderen. In deze kaarten staat dat ik een geweldige juf ben, dat ze eigen hopen dat ik hun moeder ben en dat ze me heel erg gaan missen. Super lief!!
Hierna zijn we richting de Chill Hub gedaan en daar hebben we allerlei spullen afgegeven die we onder andere voor youth day hadden gekocht en die zij daar goed konden gebruiken. O JA! We hebben hier op maandag ook een tafeltennis tafel in elkaar gezet die ze daar ook kunnen gebruiken. Wat een werk was dat zeg, maaaaaar ze zijn er super blij mee. Toen we het in elkaar hadden gezet en het aan het spelen waren, kwamen er gelijk twee kinderen die mee wilden spelen.
Vanuit de Chill Hub zijn we met drie huisgenootjes richting pretoria gereden om daar sushi te eten en naar de bios te gaan. We hebben sushi gegeten bij het lekkerste sushi restaurant 'Ocean Basket' en we hebben de film Pitch Perfect 2 gezien. Mijn Engels is inmiddels zo goed dat ik gewoon al naar Engelse films kan zonder ondertiteling haha!
Daarna zijn we nog even ergens wat gaan drinken en zijn we bij Larissa, in Pretoria, blijven slapen. Het was een erg kort nachtje, want om kwart over 6 zaten we weer in de auto richting Elandsdoorn. Larissa moest namelijk gewoon weer werken en wij konden dan mooi nog even langs de basisschool om afscheid te nemen van de principal en we moesten ook de heaters nog uitdelen.
Op het moment dat we met de heaters kwamen aanlopen, wist de principal echt niet wat ze moest zeggen. Ze was er helemaal stil van en kon alleen maar zeggen: God bless you so much! Ze was er zo blij mee dat ze er gewoon van moest huilen. Tranen van geluk!
Ze heeft de rest van de leraren erbij geroepen en die kwamen al zingend en dansend de heaters uit het kantoortje halen. Ze gaven me een heleboel warme knuffels als dank.
Vervolgens zijn we naar de staffroom gegaan en daar hebben de leraren voor ons gezongen en hebben we een 'fotoshoot' gehouden. Ze wilden allemaal met ons op de foto en natuurlijk met de heater erbij.
Daarna kregen we een soort aanbevelingsbrief waarin staat dat we goed werk hebben gedaan door onder andere het stoplicht in te voeren en dat ze het met de quote "Education is the most powerful weapen you can use to change the world", eens zijn die wij tijdens de workshop hebben gebruikt.
Naar heeeeel veel knuffels was het tijd om weg te gaan..
Het is nog moeilijk te beseffen dat ik de kinderen en leraren niet meer ga zien.. Ik had nog zo graag wat langer willen blijven en de kinderen nog zoveel meer willen leren!! Ik ga iedereen zo ontzettend missen..
De leraren zeiden: het is geen vaarwel, maar een tot ziens! En ik hoop dat ze daarin gelijk hebben!!!
We hadden maandag nog nodig om bij de laatste kinderen van grade 4 de exams af te nemen. We merkten al snel dat er al heeeeeel veel kinderen niet op school waren. Dit vond ik erg jammer, want we hadden leuke activiteiten bedacht die we met de kinderen wilden doen als afscheid.
De exams zijn niet geweldig gemaakt, helaas. We hadden de toets expres al wat makkelijker gemaakt, omdat we wisten dat veel kinderen niet op het niveau van grade 4 zitten. Het probleem is echter dat er veel kinderen gewoon niet kunnen lezen. En ja, als je niet kunt lezen, dan wordt het maken van de toets ook erg lastig.. De resultaten vielen dus best tegen en dit is zo balen! Het liefst zou ik nu nog langer willen blijven om ervoor te zorgen dat de kinderen op z'n minst kunnen lezen. Jammer genoeg is hier geen tijd meer voor en was het dus echt tijd om afscheid te nemen..
Dinsdag wilden we met de kinderen hoedjes van papier gaan vouwen en versieren. Het probleem was alleen dat de kinderen óf aan het schoonmaken waren óf lekker aan het buitenspelen waren. We vonden niet dat we van de kinderen konden verwachten dat ze nu ineens weer achter hun tafeltje moesten kruipen om vervolgens wat te gaan knutselen. Daarom zijn we ballonnen gaan uitdelen, waar dikke rijen van ontstonden. Iedereen wilden een ballon, maar helaas hadden we niet voor iedereen genoeg. Vervolgens zijn we bellen gaan blazen. De kinderen vonden dit geweldig. Allen al de bellen kapot maken, was al genoeg. Wat een vrolijke gezichtjes!!
Zoals elke dag was het om half 11 pauze en Marieke en ik hebben voor de laatste keer het eten opgeschept voor de kinderen. Vergeleken met normaal waren het echt heel erg weinig kinderen, dus ze kregen lekker veel! Ik had eigenlijk wel verwacht dat er meer kinderen rond de pauze naar school zouden komen om te eten, maar dit was niet echt het geval.
Na de pauze hebben we pennen en potloden uitgedeeld. We hadden zo'n 800 pennen en 800 potloden gekocht. Elke keer als ik een kind een pen en potlood gaf, zette Marieke een stip op hun voorhoofd met vingerverf. Op deze manier konden we zien welke kinderen al hebben gehad en welke kinderen niet. Ik moet wel zeggen dat sommige kinderen erg slim waren en de verf er gewoon af gingen wassen en weer terug in de rij gingen staan haha! Gelukkig was er een lerares die ons hielp om de rij onder controle te houden en een beetje bij hield wie er wel en wie er nog niet hadden gehad. We hebben ongeveer 250 pennen en 250 potloden weg gegeven. Er waren dus erg veel kinderen niet op school..
Toen was het tijd om echt afscheid te nemen van de kinderen..
We zijn langs de klassen gelopen en hebben de kinderen die erg waren allemaal een dikke knuffel gegeven..
We hadden met de leraren afgesproken dat we woensdag nog even langs zouden komen om van hen afscheid te nemen. We zijn 's ochtends nog even naar de winkel geweest om 19 heaters te halen. JEP, heaters!
Hier is het op dit moment winter en in de lokalen is het zooooooo koud. Er zitten veel kinderen met mutsen of oorwarmers op en hebben handschoenen aan. Een enkeling is zo gelukkig dat hij of zij nog een dik vest of een jas heeft die lekker warm is. Daarnaast zitten de leraren ook allemaal met een winterjas in de klas.
Marieke en ik vonden het belangrijker dat de kinderen het warm hebben wanneer het koud is, dan dat de kinderen het frisser krijgen wanneer het super warm is..
Gelukkig pasten ze allemaal in de auto en vervolgens zijn we richting de school gereden. Eenmaal daar aangekomen, was de principal er niet.. Dit was echt een hele erge domper, want dat betekende dat we nog een keertje terug moesten komen en we de kinderen weeeeeer gedag moesten zeggen.. Daarnaast wilden we ook de heaters liever niet op de school achter laten, omdat de princiap er niet was.
Toen we weg wilden gaan, werden we geroepen door een lerares en die vroeg of we nog even naar de staffroom wilden komen. Toen we daar aankwamen, moesten we in het midden van het lokaal op een stoel gaan zitten. De deputy bedankte ons voor ons werk dat we hadden gedaan en wenste ons het allerbeste toe. Ze hebben voor ons gezongen en gebeden. Op het eind zongen ze een lied en dansten ze om ons heen. We kregen allebei een aantal super leuke cadeaus! We kregen een zelfgemaakte tas met allemaal kraaltjes. Een soort haarband (die je ook als ketting kan dragen) en armband ook van mini kraaltjes, een certificaat in een mooi fotolijstje en foto's waarbij we het eten aan het opscheppen zijn. Daarnaast kregen we ook nog drie kettingen die de kinderen hadden gemaakt. Echt super, super, SUPER leuk! Ben erg echt heel erg blij mee!!
Toen we richting de auto liepen, kreeg ik nog twee hele lieve, zelfgemaakte kaarten van twee kinderen. In deze kaarten staat dat ik een geweldige juf ben, dat ze eigen hopen dat ik hun moeder ben en dat ze me heel erg gaan missen. Super lief!!
Hierna zijn we richting de Chill Hub gedaan en daar hebben we allerlei spullen afgegeven die we onder andere voor youth day hadden gekocht en die zij daar goed konden gebruiken. O JA! We hebben hier op maandag ook een tafeltennis tafel in elkaar gezet die ze daar ook kunnen gebruiken. Wat een werk was dat zeg, maaaaaar ze zijn er super blij mee. Toen we het in elkaar hadden gezet en het aan het spelen waren, kwamen er gelijk twee kinderen die mee wilden spelen.
Vanuit de Chill Hub zijn we met drie huisgenootjes richting pretoria gereden om daar sushi te eten en naar de bios te gaan. We hebben sushi gegeten bij het lekkerste sushi restaurant 'Ocean Basket' en we hebben de film Pitch Perfect 2 gezien. Mijn Engels is inmiddels zo goed dat ik gewoon al naar Engelse films kan zonder ondertiteling haha!
Daarna zijn we nog even ergens wat gaan drinken en zijn we bij Larissa, in Pretoria, blijven slapen. Het was een erg kort nachtje, want om kwart over 6 zaten we weer in de auto richting Elandsdoorn. Larissa moest namelijk gewoon weer werken en wij konden dan mooi nog even langs de basisschool om afscheid te nemen van de principal en we moesten ook de heaters nog uitdelen.
Op het moment dat we met de heaters kwamen aanlopen, wist de principal echt niet wat ze moest zeggen. Ze was er helemaal stil van en kon alleen maar zeggen: God bless you so much! Ze was er zo blij mee dat ze er gewoon van moest huilen. Tranen van geluk!
Ze heeft de rest van de leraren erbij geroepen en die kwamen al zingend en dansend de heaters uit het kantoortje halen. Ze gaven me een heleboel warme knuffels als dank.
Vervolgens zijn we naar de staffroom gegaan en daar hebben de leraren voor ons gezongen en hebben we een 'fotoshoot' gehouden. Ze wilden allemaal met ons op de foto en natuurlijk met de heater erbij.
Daarna kregen we een soort aanbevelingsbrief waarin staat dat we goed werk hebben gedaan door onder andere het stoplicht in te voeren en dat ze het met de quote "Education is the most powerful weapen you can use to change the world", eens zijn die wij tijdens de workshop hebben gebruikt.
Naar heeeeel veel knuffels was het tijd om weg te gaan..
Het is nog moeilijk te beseffen dat ik de kinderen en leraren niet meer ga zien.. Ik had nog zo graag wat langer willen blijven en de kinderen nog zoveel meer willen leren!! Ik ga iedereen zo ontzettend missen..
De leraren zeiden: het is geen vaarwel, maar een tot ziens! En ik hoop dat ze daarin gelijk hebben!!!
-
26 Juni 2015 - 18:44
Jarka:
Hai zus,
Aaaahh afscheid nemen.. dat is inderdaad niet leuk!
Ik krijg helemaal kippenvel als ik je verhaal lees, ze zijn jullie zo dankbaar!
Jullie hebben echt super goed werk verricht.
Lijken net varkentjes.. die krijgen ook altijd een gekleurde stip op zich haha.
Wel erg slim van die kinderen, om het eraf te halen en weer opnieuw in de rij te gaan staan. Zij zijn natuurlijk super blij met een pen!
Ik hoop dat je nog een fijne week hebt.
en dan....
komen Rick en Maud al! wat gaat de tijd snel zeg.
Heel veel liefs,
Jarka -
26 Juni 2015 - 19:37
Rick:
Hallo Naomi,
Wat zwaar zeg om afscheid te nemen, maar wat heb je een fijn afscheid gekregen zeg. Het zijn de herinneringen die je hebt opgedaan en de gedachtes die altijd bij je zullen blijven aan deze fantastische ervaring.
Jullie mogen zo trots zijn op jezelf want wat hebben jullie geweldig werk geleverd voor die kinderen, geen wonder dat ze zo blij zijn met jullie.
Leuk om ook te lezen wat je allemaal hebt gegeven aan die kinderen en docenten, daar hebben ze zeker heel veel aan.
Geniet nog even van de rust want nog ander halve week en dan zie je mij weer!
Kusjes,
Rick -
26 Juni 2015 - 20:10
Esther:
Erg jammer dat er weinig kinderen waren weer mooi verhaal ben trots opjezelf!! -
26 Juni 2015 - 20:42
Nettie:
Hoi Hoi....
Wat een super leuk verhaal weer, maar ik vond het niet makkelijk om te lezen, met tranen in mij ogen.
Snik snik ..... snotter snotter......
Ik kan me goed voorstellen dat het niet makkelijk was om afscheid te moeten nemen.
Je hebt daar jezelf voor meer als 100% ingezet.
Zoveel geleerd, zoveel gedaan, jullie pakte alles aan wat jullie leuk vonden om mee bezig te zijn.
Met je Engels zal het nu zeker beter gaan, maar in Nederland praten we Nederlands hoor,kun je dat nog wel.
Succes de komende week nog, ws moet je nog dingen afmaken voor de Pabo,
en dan een fantastische maand door Zuid Afrika reizen.
Dikke knuffel vanuit Breda
-
26 Juni 2015 - 21:41
Peter En Corry:
Hallo Naomi,
Ja meisje er is een een tijd van komen en een tijd van gaan.
Afscheid nemen is nooit leuk maar je houdt er in ieder geval veel herinneringen aan over en is het een lifetime ervaring geweest.
Je neemt een hoop indrukken en ervaring mee terug naar Ned.
Wat is het toch gaaf dat je dit hebt kunnen doen.
Je hebt mooie dingen beleefd de afgelopen tijd.
Deze periode zal je je leven lang koesteren.
Je bent echt van betekenis geweest.
Wij gaan er een paar weken tussenuit en willen je even een fijne rondreis wensen.
Fijn dat Rick komt, dat zal wel een bijzondere ontmoeting worden.
Geniet ervan, neem lekker alle tijd voor elkaar.
Dank je wel dat we mochten meegenieten van al je verhalen en foto`s. wij herbeleefden jullie reis weer even.
Wij wensen jou een goed afscheid daar.
Goede reis terug en kom gezond weer thuis.
Groetjes en tot ziens
-
26 Juni 2015 - 21:46
Niels En Carola:
Hallo Naomi en Marieke,
Wat gaat de tijd toch hard. Jullie hebben super werk verricht.
Wat hebben jullie een super mooie ervaringen opgedaan.
Nog weekje uitrusten en dingen afwerken.
Hiernaar zullen er nog vele ervaring bij komen.
Geniet ze met zijn 4 tjes.
Wij zijn apentrots op Jullie.
Wederom mooi verhaal.
Groeten,
Van ons uit rijen
-
27 Juni 2015 - 16:11
Anne:
Heb nu pas jouw verslag gelezen. Kun je zo eens hebben dat je achter loopt.
Afscheid nemen is niet leuk maar wel hartverwarmend.
En wat een leuke foto's.....
Geniet strakjes samen met Rick van jullie rondreis.
En jullie mogen echt heel trots zijn op jullie zelf.
Kanjers
Groetjes Anne
-
28 Juni 2015 - 00:29
Guillaume:
Snnnnifffff...
Wat een ontroerend verhaal!
Afscheid nemen is moeilijk, maar bedenk dat je iets goeds hebt achtergelaten. Ik weet zeker iedereen daar nog erg lang aan jullie zullen blijven denken ;)
Nog ff-ies en dan is er een GROOT weerzien met jouw Rickskuh. Het wordt tijd dat jullie lekker op een andere manier gaan genieten in een heerlijke 'roadtrip'.
groetjes, papa -
28 Juni 2015 - 20:46
28.6.2015.Oma.:
Lieve Naomi .
ben er even voor gaan zitten,
om je mooie verhaal weer te lezen,ja het maakte wel indruk op me .
best emotioneel,wat jullie de laatste dagen hebben meegemaakt.
maar jullie moeten maar denken dat ze allemaal heeeeeel blij waren.
met wat jullie allemaal voor ze gedaan hebben .
je hoeft maar naar hun snuitjes te kijken ,dat zegt al genoeg .
want jullie hebben samen heel wat werk verricht.
daar kunnen jullie heel trots op zijn.
laat ons hopen dat de leraren en leraressen,voort zetten,wat jullie ze geleerd hebben.
daar waren ze al mee bezig ,
dat is voor jullie de pluim, die jullie allebei echt verdiend hebben.
en afscheid nemen doet altijd pijn.
en vooral van de kinderen,
maar jullie fantastiche werk zit er op.
en je mag nu beide genieten, van een fijne vakantie.
dat hebben jullie wel verdient .
8.Juli komt Rick en ga daar samen lekker van genieten,
ik wens ook Marietje een hele fijne vakantie,
samen met haar vriendin .
voor nu kus ,en groetjes aan beide Oma .doei. -
29 Juni 2015 - 21:28
Tante Henny:
Hey lieverd,
wij komen net terug van onze vakantie, en ben nu door je verhalen aan het gaan.
Inderdaad wat de rest ook al schrijft, met kippevel op mijn armen zit ik te lezen, terwijl het hier warm is.
Wat een ontroering, dat doet wat met je.
Heerlijk ook om je glimlach op je gezicht te zien. Ondanks alles hebben jullie je staande gehouden en volgehouden om het beste eruit te halen voor de kinderen.
Zij denken er beslist over na wat ze van jullie gezien en gehoord hebben.
Laten wij hopen dat er nog veel liefde en warmte voor de kinderen, leerkrachten en hun ouders blijft.
Afscheid nemen is altijd lastig, ik ben er ook absoluut geen ster in.
Maar relativeren is erg belangrijk in je leven!
wij wensen jullie een prachtige rondreis!
dikke knuffel
OmeL eo tante Henny -
30 Juni 2015 - 23:54
Opa Joop:
Ja, aan alles komt een eind, maar de herinnering blijft, in gedachten maar zeker ook in de verslagen die jullie ons steeds mailden. Zo konden wij meeleven en bewondering hebben voor wat jullie van de tijd in S.A. hebben gemaakt. Ja, en dan nog even wachten op Rick en dan samen gaan genieten van het land dat jullie op een bijzondere manier hebben kunnen verkennen.
Vanuit Oosterhout wens ik jullie alle goeds, geniet met volle teugen, en tot ziens.
Opa van Wijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
