Saying goodbye
Blijf op de hoogte en volg Naomi
18 Mei 2015 | Zuid-Afrika, Groblersdal
Voordat ik met mijn verslagje begin, wil ik eerst iedereen ontzettend bedanken voor de lieve en creatieve berichtjes die ik allemaal heb gekregen. En natuurlijk ook mama, die het allemaal leuk bij elkaar in een mooi boek heeft geplakt. Bedankt allemaal!!! Mocht het even tegen zitten, dan kan ik lekker even in het boek bladeren en al jullie lieve berichtjes lezen.
Nou, dan zal ik jullie nu is vertellen hoe mijn afgelopen dagen zijn verlopen:
Woensdag middag kwamen de ouders van Marieke aan en zijn we samen met Ruth op huisbezoek geweest. We gingen langs huizen waar alleen weeskinderen wonen. Zo kwamen we bij een huis waar een jongetje van 13 jaar in zijn eentje woont, omdat zijn broer op dit moment in Londen is. Hij moet nu dus al een aantal maanden helemaal voor zichzelf zorgen. Dat kan je jezelf toch niet voorstellen dat je op je 13e al helemaal voor jezelf moet zorgen. Ik zou het op die leeftijd niet voor elkaar gekregen hebben.
We zijn ook bij een huis op bezoek geweest van 3 meiden en 3 jongens die allebei in een apart huis tegenover elkaar wonen. Ook zij zijn weeskinderen en moeten dus voor zichzelf zorgen. Ruth was met een meisje van 20 jaar aan het praten en ze bleek een kindje van 3 jaar te hebben. Ze was dus 17 jaar toen ze een kindje kreeg (ja, ja rekenwonder!) Haar kindje woont nu bij haar oom, omdat ze er zelf niet voor kan zorgen. Ze vertelde dat ze kleren voor haar kindje had gekocht, maar dat die uit de taxi waren gejat. Ze moest hier echt om huilen. Dat was zo sneu om te zien! Het liefst geef je haar op dat moment wat geld om nieuwe kleertjes te kopen, maar helaas kan je dat niet doen.
Ook zijn we nog bij een gezin geweest met maar liefst 11 kinderen. Dit waren allemaal broers en zussen van elkaar en de twee oudste hadden allebei al een baby. Het schijnt dus dat ze hier denken dat wanneer ze meer kinderen hebben, dat ze dan meer geld krijgen. Dit is echter niet het geval. Ze krijgen namelijk per kind een bepaald bedrag en dit wordt niet meer of minder als je meer kinderen krijgt.
's Avonds zijn we met z'n vieren bij het restaurant Kingdoms gaan eten. De volgende ochtend zijn we vroeg op gestaan, want Marieke ging met haar ouders een weekend naar de Blyde River.
Ik heb die donderdag nog aan school gewerkt en eind van de middag kwamen papa, mama en Jarka weer!!
We hebben gezellig zitten kletsen en ik heb mijn hart even goed kunnen luchten over het slaan incident op de stageschool. Toch wel prettig!
's Avonds zijn we ook naar Kingdoms gegaan. (Dat restaurant is gewoon té lekker haha!)
Vrijdag ochtend zijn we richting Pretoria gereden. Echter wel met een omweg, want we kregen van Sue te horen dat ze aan het protesteren waren op de weg waar wij langs moesten rijden en je daar dus niet langs kon rijden. Het schijnt dus dat ze daar protesteren omdat het zo lang duurt totdat die weg een keer is gemaakt, maar dan gaan ze daar van alles in brand steken en dan komt het nooit af.. Een beetje dom denk ik dan..
In Pretoria zijn we eerst naar het Voortrekkersmonument geweest en vervolgens naar de Union Buildings. Ik had het al een keer gezien, maar het blijft mooi om nog een keer te zien. Daarna zijn we naar Church Square gegaan waar een standbeeld staat van Paul Kruger, maar dit was niet zo, want ze waren aan alle kanten aan de weg bezig. Daarnaast staat er nu een groot hek om het standbeeld heen. Wij denken dat dit komt doordat de apartheid nu een beetje aan het omdraaien is en ze het beeld kapot willen maken.. Of dit ook echt zo is, NO IDEA!
Eind van de middag, netjes voor het donker, waren we weer terug in Groblersdal. We zijn bij de Spur gaan eten (ook een erg lekker restaurant!) en daarna hebben papa, mama en Jarka mij de foto's laten zien. WAUW! Wat hebben ze schitterende dingen gezien en mooie foto's gemaakt. Ik kijk er nu nog meer naar uit om de roadtrip te gaan maken. Er zijn zulke mooie dingen die ik nog in het echt ga zien!
Zaterdag ochtend hebben we nog gezellig in het zonnetje gekletst en geluncht. Daarna was het tijd om elkaar gedag te zeggen. Dit keer niet voor maar 1,5 maand, neeeee voor bijna 3 maanden!
Ook dit afscheid viel me zwaar, want ik weet gewoon dat ik ze ontzettend ga missen..
Gelukkig zijn ze veilig in Nederland aangekomen en kunnen we af en toe skype! :)
Ik ben in ieder geval blij dat ik ze hier mijn onderdak en mijn 'stage' heb kunnen laten zien!!
Nou, dan zal ik jullie nu is vertellen hoe mijn afgelopen dagen zijn verlopen:
Woensdag middag kwamen de ouders van Marieke aan en zijn we samen met Ruth op huisbezoek geweest. We gingen langs huizen waar alleen weeskinderen wonen. Zo kwamen we bij een huis waar een jongetje van 13 jaar in zijn eentje woont, omdat zijn broer op dit moment in Londen is. Hij moet nu dus al een aantal maanden helemaal voor zichzelf zorgen. Dat kan je jezelf toch niet voorstellen dat je op je 13e al helemaal voor jezelf moet zorgen. Ik zou het op die leeftijd niet voor elkaar gekregen hebben.
We zijn ook bij een huis op bezoek geweest van 3 meiden en 3 jongens die allebei in een apart huis tegenover elkaar wonen. Ook zij zijn weeskinderen en moeten dus voor zichzelf zorgen. Ruth was met een meisje van 20 jaar aan het praten en ze bleek een kindje van 3 jaar te hebben. Ze was dus 17 jaar toen ze een kindje kreeg (ja, ja rekenwonder!) Haar kindje woont nu bij haar oom, omdat ze er zelf niet voor kan zorgen. Ze vertelde dat ze kleren voor haar kindje had gekocht, maar dat die uit de taxi waren gejat. Ze moest hier echt om huilen. Dat was zo sneu om te zien! Het liefst geef je haar op dat moment wat geld om nieuwe kleertjes te kopen, maar helaas kan je dat niet doen.
Ook zijn we nog bij een gezin geweest met maar liefst 11 kinderen. Dit waren allemaal broers en zussen van elkaar en de twee oudste hadden allebei al een baby. Het schijnt dus dat ze hier denken dat wanneer ze meer kinderen hebben, dat ze dan meer geld krijgen. Dit is echter niet het geval. Ze krijgen namelijk per kind een bepaald bedrag en dit wordt niet meer of minder als je meer kinderen krijgt.
's Avonds zijn we met z'n vieren bij het restaurant Kingdoms gaan eten. De volgende ochtend zijn we vroeg op gestaan, want Marieke ging met haar ouders een weekend naar de Blyde River.
Ik heb die donderdag nog aan school gewerkt en eind van de middag kwamen papa, mama en Jarka weer!!
We hebben gezellig zitten kletsen en ik heb mijn hart even goed kunnen luchten over het slaan incident op de stageschool. Toch wel prettig!
's Avonds zijn we ook naar Kingdoms gegaan. (Dat restaurant is gewoon té lekker haha!)
Vrijdag ochtend zijn we richting Pretoria gereden. Echter wel met een omweg, want we kregen van Sue te horen dat ze aan het protesteren waren op de weg waar wij langs moesten rijden en je daar dus niet langs kon rijden. Het schijnt dus dat ze daar protesteren omdat het zo lang duurt totdat die weg een keer is gemaakt, maar dan gaan ze daar van alles in brand steken en dan komt het nooit af.. Een beetje dom denk ik dan..
In Pretoria zijn we eerst naar het Voortrekkersmonument geweest en vervolgens naar de Union Buildings. Ik had het al een keer gezien, maar het blijft mooi om nog een keer te zien. Daarna zijn we naar Church Square gegaan waar een standbeeld staat van Paul Kruger, maar dit was niet zo, want ze waren aan alle kanten aan de weg bezig. Daarnaast staat er nu een groot hek om het standbeeld heen. Wij denken dat dit komt doordat de apartheid nu een beetje aan het omdraaien is en ze het beeld kapot willen maken.. Of dit ook echt zo is, NO IDEA!
Eind van de middag, netjes voor het donker, waren we weer terug in Groblersdal. We zijn bij de Spur gaan eten (ook een erg lekker restaurant!) en daarna hebben papa, mama en Jarka mij de foto's laten zien. WAUW! Wat hebben ze schitterende dingen gezien en mooie foto's gemaakt. Ik kijk er nu nog meer naar uit om de roadtrip te gaan maken. Er zijn zulke mooie dingen die ik nog in het echt ga zien!
Zaterdag ochtend hebben we nog gezellig in het zonnetje gekletst en geluncht. Daarna was het tijd om elkaar gedag te zeggen. Dit keer niet voor maar 1,5 maand, neeeee voor bijna 3 maanden!
Ook dit afscheid viel me zwaar, want ik weet gewoon dat ik ze ontzettend ga missen..
Gelukkig zijn ze veilig in Nederland aangekomen en kunnen we af en toe skype! :)
Ik ben in ieder geval blij dat ik ze hier mijn onderdak en mijn 'stage' heb kunnen laten zien!!
-
18 Mei 2015 - 22:06
Zoë:
Haaa Afrikaantje! Fijn dat je het boek mooi vindt, het is weer een flink pakket geworden hè! Die drie maandjes gaan ook helemaal goed komen, je hebt nu al even 1,5 maand kunnen "oefenen" haha. Maar straks zie je Rick ook lekker weer (en mij via Skype, jeuj!). Verder ga ik niet al te veel meer schrijven, want dat hebben we allemaal al besproken haha. Geniet ervan! Slaap lekker (goede timing van je) en een dikke kus! -
18 Mei 2015 - 22:13
Marjolein:
Hoi Naomi,
LEUK om ook jouw verhalen te horen!!!
Nou, ik kan beamen wat jij schrijft in dit verslag!!!
Ik heb met eigen ogen gezien hoe schrijnend het leven is voor sommige kinderen....
Het verdriet op het gezicht van die 13- jarige jongen, die bij ons in het bakkie gezeten heeft,
vergeet ik nooit meer.....
Dit zijn kinderen die zoveel respect verdienen. Hij overleeft toch maar mooi, met gelukkig hulp van betrokken mensen. Zoals jullie!!!
TROTS op jullie!!!
GOED bezig hoor. Heel knap!!!!
Succes nog verder en....TAKE CARE!!! -
18 Mei 2015 - 22:47
Nettie:
Hoi hoi, hoi,
Ben blij dat je het boek leuk vond, was erg leuk voor mij om het te maken, je weet mama knipt en plakt graag, zo blijf je toch nog een beetje jong. Haha....
Ik hoop dat het boek ook een mooie blijvende herrinnering word, net als jou tijd nu in Zuid Afrika.
We hebben gezellige dagen gehad, gekletst, gelachen ,gehuild, en jou lekker vast kunnen pakken.
Geniet van de tijd, vanaf de eerste dag heb je al zooooo veel meegemaakt en geleerd, hopelijk kun je daar de leraren ook iets leren.
We zijn trots op je.
xxx Mama. -
18 Mei 2015 - 22:58
Guillaume:
Hoi Naomi,
We hebben elkaar helaas maar heel kort kunnen zien. Achteraf ben ik blij dat we een dagje eerder terug zijn gegaan naar Groblerdal. Zo hadden we nog even extra tijd om bij te kletsen en onze ervaringen met jou te delen. Ik ben erg blij dat ik met eigen ogen heb kunnen zien waar jij heel goed werk aan het verrichten bent. Fijn ook dat ik heb gezien dat jij en Marieke veel steun aan elkaar hebben. Jullie hebben elkaar ook hard nodig in de moeilijke omstandigheden waarin jullie elke dag werken. Laat vooral zien dat belonen en complimenten geven het beste is wat je kunt doen om die kleine kinderen te motiveren hè ;) Ik ben ongelooflijk trots op jullie!
Groetjes, papa...
p.s. blijf op die met potholes bezaaide wegen en tussen die kamikaze piloten heel voorzichtig in het verkeer hè...
-
19 Mei 2015 - 13:10
Jarka:
Hai Naomi,
Mooi dat je het boek zo leuk vind!
Het waren twee super weekenden, vond het leuk om op jou schooltje te gaan kijken en om te zien hoe en waar je woont.
Ook de reis met pa en ma was geweldig.
Nu moeten we nog 3 maandjes wachten tot je thuis komt, maar eerst ga je ook nog een super mooie reis maken! Dat word vast superrrr!
Succes deze week!
xxx kus Jarka -
19 Mei 2015 - 21:11
Peter En Corry:
Fijn dat je de berichtjes uit Ned. leuk vindt.
Wat zielig hè dat de kindertjes al zo vroeg wees zijn en dat ze zo klein als ze ook zijn voor zichzelf moeten zorgen maar ja in Afrika gaat alles anders.
Leuk om te horen dat je genoten hebt van de uitstapjes met je ouders en Jarka.
Afscheid nemen is nooit leuk maar ga lekker je ding doen, geniet van het land en de mensen.
Succes verder
-
20 Mei 2015 - 21:09
Eveline Mertens:
hallo Naomi , hier groetjes uit breda , jack en ik zijn trots op je hoor, het zal niet altijd mee vallen.
Het is hier toch slecht weer !!! hahaha. We zouden graag even om de hoek willen kijken, maar ja dat gaat niet . gr Jack en Eveline -
20 Mei 2015 - 22:32
20.Mei.2015.Oma.:
Lieve Naomi.
het was wel fijn voor je, dat Papa en Mama Jarka .
naar Afrika zijn gekomen.
het is heerlijk dat je dan je ouders en zus weer ziet .
daar kan je alles tegen vertellen,
mooie dingen maar ook minder mooie dingen.
dan kan je je hart weer eens luchten,
want je hebt in een korte tijd ,veel gezien en meegemaakt.
wat altijd niet zo leuk was.
maar ik vind het ontzettend knap, dat jullie samen, er goed door heen slaan ,
ik ben trots op jullie ,
ga zo door want jullie doen ontzettend goede dingen.
ik hoop ook dat ze er daar, veel van leren .
niet alleen de kinderen,maar ook de mensen die met de kinderen omgaan .
dat zou prachtig zijn , al is het maar een beetje,
je moet maar denken ,alle beetjes helpen.
ik vind het ook leuk, dat je dat boek wat we met zijn alle voor je gemaakt hebben mooi vond.
Mama heeft er weer iets moois van gemaakt.
daar kun je dan steeds naar kijken.
ik ga nu stoppen, want het is onderhand ,bed tijd .
kus en groetjes ook voor Marieke, doeg Oma.
-
20 Mei 2015 - 23:26
Tante Henny:
Hoi hoi
Ome Leo heeft je moeder gebeld en ze hebben bij gepraat. Het was een bijzondere tijd voor jullie allen heb ik begrepen.
Leuk dat je zo af en toe van je boek kan genieten!
Naomi deze ervaring vergeet je nooit meer! Je betekent nu heel veel voor deze kinderen. Realiseer je maar dat ze jullie erg dankbaar zijn, dat er vanuit Nederland hulp is gekomen.
Onze reis naar Zimbabwe die kinderen die voor ons gingen zingen de townships waren zo bijzonder! Wij vergeten het nooit meer. Alle kleine gebaren blijven ze herinneren.
Dat geeft moed, vreugde en blijdschap!
liefs
OmeLeo en tantehenny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
